Co to jest WDT?
Art. 13 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów to wywóz towarów poza Polskę na terytorium innego kraju należącego do UE. W ust. 2 oraz 6 wskazano, że WDT odbywa się w sytuacji, kiedy sprzedawca oraz nabywca towarów są podatnikami podatku od wartości dodanej. Oprócz tego nabywca i sprzedawca mają obowiązek zarejestrować się do VAT-UE (z wyłączeniem nowych środków transportu, przy których sprzedaży nie ma obowiązku zgłoszenia się jako podatnik VAT-UE).
W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązuje stawka 0% VAT, ale tylko pod warunkiem przestrzeganie wyznaczonych przez ustawodawcę warunków:- obie strony transakcji zostały zgłoszone na potrzeby transakcji VAT-UE. Jeżeli rejestracja zakończyła się sukcesem, przed numerem identyfikacji podatkowej znajduje się dwuliterowy kod – dla Polski obowiązuje kod PL. Strona VIES umożliwia weryfikację NIP UE,
- przed upływem terminu złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy podatnik ma w swojej dokumentacji dowody, że towary, które są przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy, zostały wywiezione z terytorium kraju i równocześnie dostarczone do nabywcy na obszar kraju należącego do UE, innego niż terytorium kraju,
- podatnik, który składa deklarację, musi być zarejestrowany jako podatnik VAT UE.
Przedstawione wymogi są zgodne z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT.
Art. 42 ust. 3-4 ustawy wyznacza dokumenty, które służą do potwierdzenia wywozu. Zalicza się do nich:- w sytuacji, gdy przewóz towarów zostaje powierzony przewoźnikowi (spedytorowi) – dokumenty przewozowe uzyskane od przewoźnika biorącego na siebie odpowiedzialność za wywóz towarów z obszaru kraju, z których można jednoznacznie wskazać, iż towary trafiły do wyznaczonej lokalizacji w państwie członkowskim UE, który nie jest Polską,
- specyfika poszczególnych sztuk ładunku,
- wywóz towarów, będących przedmiotem WDT bezpośrednio przez sprzedawcę albo jego nabywcę przy zastosowaniu własnego środka transportu podatnika albo nabywcy, podatnik jest zobowiązany do uzyskania jeszcze jednego dokumentu, do którego wpisano minimum imiona i nazwiska albo opcjonalnie nazwy i adres siedziby działalności gospodarczej sprzedawcy i nabywcy, adres, na który mają trafić towary. Nie może zabraknąć specyfiki towarów oraz ich ilości, potwierdzenia przyjęcia towarów przez stronę nabywającą, rodzaj i numer rejestracyjny środka transportu, który jest dedykowany do wywożenia towarów.
- korespondencja handlowa odbywająca się pomiędzy sprzedawcą a nabywcą, włączając do tego jego zamówienie,
- dokumenty związane z ubezpieczeniem,
- dokumenty potwierdzające uregulowanie kwoty towaru,
- dowód potwierdzający przyjęcie przez stronę nabywającą towaru na obszar państwa członkowskiego, które nie jest Polską.
(...) dla zastosowania stawki 0 % przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. (...)
Brak potwierdzenia wywozu towaru a deklaracja VAT
Podatnik musi zgromadzić całą potrzebną dokumentację do chwili, kiedy mija termin złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy. Gdy wszystkie kwestie formalne nie zostaną sfinalizowane, podatnik musi przestrzegać zasad wyznaczonych w art. 42 ust. 12 ustawy o VAT.
Mówi o tym, że jeżeli podatnik nie będzie miał potwierdzenia wywozu towaru przed zakończeniem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:- okres kwartalny – podatnik nie wykazuje tej podstawy w aktualnym rejestrze sprzedaży VAT, zamiast tego rozlicza się w kolejnym okresie rozliczeniowym z zastosowaniem stawki właściwej dla dostawcy konkretnego towaru na obszarze kraju, gdy przed zakończeniem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten kolejny okres rozliczeniowy,
- tylko w rejestrze za kolejny okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, zanim minie termin do złożenia deklaracji podatkowej za kolejny okres rozliczeniowy, gdy podatnik bezustannie nie ma dowodu wywozu,
- okres miesięczny – dostawa nie zostaje wprowadzona do rejestru sprzedaży VAT za ten okres – zamiast tego podatnik wprowadza daną dostawę do rejestru za trzeci okres rozliczeniowy, dodając do tego okres rozliczeniowy, kiedy wystąpił obowiązek podatkowy ze stawką odpowiednią dla dostawy danego towaru na obszarze kraju, gdy przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten trzeci już okres, cały czas brakuje mu wymaganych dokumentów wywozu.
Polski przedsiębiorca będący czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym do VAT-UE w styczniu sprzedał towary, a następnie wystawił fakturę na rzecz kontrahenta z UE.
Nabywca towaru także jest podatnikiem zarejestrowanym na potrzeby VAT-UE, co sprawia, że przygotowuje faktury ze stawką 0% w następującej sytuacji:
- jeżeli dokumenty są dostarczane w terminie do 27 lutego – przedsiębiorca wykazuje WDT ze stawką 0% w deklaracji za styczeń,
- jeżeli dokumenty zostaną dostarczone od 27 lutego do 27 marca – przedsiębiorca jest zobowiązany do korekty deklaracji za styczeń i wprowadzenia do niej WDT. Gdy taka sytuacja nie będzie miała miejsca, dostawy nie wykazuje się w deklaracji,
- jeżeli dokument został przekazany w terminie od 27 marca do 25 kwietnia – WDT ze stawką 0% musi zostać wykazane w styczniu, poprzez przygotowanie korekty deklaracji. Brak dokumentów do 25 kwietnia sprawia, że niezbędne jest wprowadzenie sprzedaży do deklaracji za marzec i zastosowanie stawki 23%,
- jeżeli dokumenty zostaną dostarczone po 25 kwietnia, w momencie uzyskania dokumentów można dostarczyć korektę deklaracji za marzec (na minus 23%) i korektę deklaracji za styczeń (z obowiązującą stawką 0% WDT).
Jaką metodę zastosować w trakcie naliczania podatku VAT?
Problematyczna może być kwestia naliczania krajowej stawki VAT, szczególnie w sytuacji, gdy kontrahent uregulował już płatność. Zgodnie z przepisami podatek powinien zostać naliczony z wykorzystaniem metody „w stu”. W praktyce kwota podana na fakturze sprzedaży musi być traktowana jak wartość brutto. To przepisy wynikające z art. 29a ust. 1, który wskazuje, że podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów albo usługodawca uzyskał, albo ma uzyskać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, wliczając do tego uzyskane dotacje, subwencje oraz pozostałe dopłaty o zbliżonym charakterze, które w sposób bezpośredni wpływają na cenę towarów, które zostały dostarczone albo usług wyświadczonych przez podatnika.
PRZYKŁAD 2W lutym doszło do wystawienia faktury za sprzedaż towarów – kontrahent pochodzi z Niemiec i jest podatnikiem VAT-UE ze stawką 0% WDT na kwotę 100 euro. Średni kurs NBP z dnia wcześniejszego jest równy 4,0000 zł (po zastosowaniu uproszczenia). Podmiot wystawiający fakturę rozlicza VAT miesięcznie, przez co do 25 maja nie udało mu się przygotować wszystkich jednoznacznych dokumentów związanych z wywozem towaru.
W takim przypadku podatnik wykazuje transakcję jako krajową w deklaracji VAT za kwiecień, którą musi dostarczyć najpóźniej do 25 maja. Zgodnie z zasadami podatek VAT powinien zostać naliczony z wykorzystaniem metody „w stu", czyli:
- kwota brutto: 100 EUR * 4,0000 PLN = 400 PLN
- kwota VAT 23%: 74,80 PLN
- kwota netto: 325,20 PLN
Gdy wszystkie dokumenty zostaną skompletowane, podatnik zyskuje prawo do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% za okres rozliczeniowy, kiedy dokonano dostawy i równocześnie przygotowania korekty deklaracji podatkowej i wymaganej informacji podsumowującej VAT-UE.
Data publikacji: 2023-06-23, autor: FakturaXL
