Kiedy można wystawić fakturę WDT ze stawką VAT 0%?

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów cieszy się sporą popularnością w polskich firmach. Od 2020 wprowadzono zmianę warunków pozwalających na zastosowanie stawki 0% dla WDT. Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie przesłanek uprawniających do zastosowania stawki 0% WDT na fakturze sprzedaży.

Stawka 0% WDT po wprowadzonych zmianach

Obowiązek wprowadzenia zmian w ramach opodatkowania VAT transakcji międzynarodowych jest uwarunkowany koniecznością przystosowania polskiego prawa podatkowego do dyrektywy Rady (UE) 2018/1910 z dnia 4 grudnia 2018 r.

Potwierdzenie numeru identyfikacji VAT nabywcy wraz z dostarczeniem poprawnej informacji podsumowującej VAT-UE stanowi podstawę o charakterze materialnym, pozwalającym na zastosowanie zwolnienia z VAT, przy równoczesnym zachowaniu prawa do jego obliczenia względem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, określanej jako WDT.

Dokonana modyfikacja w przepisach odnosi się do czynnych podatników VAT i wyznacza obowiązek rejestracji na potrzeby dokonywania transakcji unijnych VAT-UE.

Ustawa wydana 11 czerwca 2019 roku ustawy o zmianie ustawy o podatku VAT i ustawy kodeks karny skarbowy, która zaczęła obowiązywać od stycznia 2020 roku, wskazuje, iż dla WDT podatnik, czyli sprzedawca ma prawo wybrać opodatkowanie względem podatku VAT z zastosowaniem stawki 0%, pod warunkiem że spełnione zostaną następujące przesłanki:

• dostawa wykonana przez podatnika odbyła się na rzecz nabywcy mającego właściwy i ważny numer NIP dla transakcji wewnątrzwspólnotowych VAT-UE, który został przekazany podatnikowi przez nabywcę,
• zanim minął termin dostarczenia dokumentu JPK_V7 za właściwy okres rozliczeniowy, podatnik uzyskał dowody umożliwiający potwierdzenie wywozu sprzedanych towarów z obszaru Polski i przekazanie ich nabywcy znajdującego się na obszarze innego państwa należącego do Unii Europejskiej,
• przed dostarczeniem pliku JPK_V7 wykazującego daną dostawą towarów podatnik dokonał rejestracji jako podatnik VAT UE.

Art. 42 ust. 1a ustawy o VAT wskazuje, że stawka podatku 0% vat nie może zostać wykorzystana, gdy podatnik zarejestrowany do wykonywania transakcji unijnych VAT-UE:

• nie dostarczy w terminie informacji podsumowującej VAT-UE do 25-tego dnia miesiąca następującego po miesiącu, kiedy powstał obowiązek podatkowy w zakresie WDT,
• dostarczona przez podatnika informacja podsumowująca nie ma właściwych informacji związanych z transakcją WDT zgodnie z wymogami wskazanymi w 100 ust. 8 ustawy o VAT,

wyjątkiem jest dostarczenie przez podatnika pisemnego wyjaśnienia o uchybieniu. Dokument musi zostać przekazany naczelnikowi urzędu skarbowego.

Art. 100 ust. 8 ustawy o VAT wskazuje na obowiązkowe elementy, jakie muszą znaleźć się w informacji podsumowującej VAT-UE:

• nazwa bądź imię i nazwisko wraz z numerem NIP podmiotu składającego informację VAT-UE (znajduje się w niej przedrostek skrótu nazwy tego państwa np. PL),
• właściwy i ważny numer identyfikacyjny nabywcy towarów i usług dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, za przyznanie, którego odpowiada państwo członkowskie (musi zawierać przedrostek skrótu nazwy danego państwa np. PL),
• właściwy i ważny numer identyfikacyjny sprzedawcy towarów i usług dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, za przyznanie, którego odpowiada państwo członkowskie (składa się z przedrostka skrótu nazwy tego państwa np. PL),
• wskazane kwoty transakcji WDT, WNT i świadczenia usług na rzecz podatników z UE ze wskazaniem na występujących kontrahentów.

Można zauważyć, iż szczególnie istotne jest prawidłowe wprowadzenie większej ilości informacji formalnych niż wcześniej. To warunek do wprowadzenia stawki 0% dla WDT.

Aby zastosować stawkę 0% VAT, należy w pierwszej kolejności wskazać prawidłowy i ważny numer nip przez nabywcę towarów. Wymagany jest także numer NIP kontrahenta nabywcy, który musi być ważny (podmiot dokonuje rejestracji do transakcji wewnątrzwspólnotowych).

W dalszej kolejności ustawodawca wymaga od podatnika, czyli sprzedawcy dostarczenia w wyznaczonym terminie prawidłowo przygotowanej informacji podsumowującej VAT-UE. Jeżeli w trakcie składania informacji zauważone zostaną błędy albo zastosowano niewłaściwy numer NIP nabywcy, podatnik może spodziewać się odebrania prawa do wykorzystania stawki 0% VAT dla WDT.

Zastosowanie instytucji domniemania

Rozporządzenie wykonawcze Rady UE 2018/1912 z dnia 4.12.2018 r. zmieniające rozporządzenie wykonawcze UE nr 282/2011 względem wybranych zwolnień dotyczących transakcji wewnątrzwspólnotowych w art. 1 wprowadza nową instytucję tzw. domniemania.

Instytucja domniemania przewiduje, iż towary będące przedmiotem WDT rzeczywiście były przetransportowane od jednego państwa członkowskiego do drugiego. Art. 45a rozporządzenia Rady UE wyznacza, iż w celu wykorzystania zwolnienia, czyli stawki 0% VAT ma miejsce domniemanie, iż wysłano bądź przetransportowano towary z jednego państwa członkowskiego do miejsca docelowego zlokalizowanego poza jego obszarem, ale na obszarze Unii Europejskiej.

Istotne znaczenie odgrywają okoliczności i przedstawiają się na kilka sposobów.

Pierwsza okoliczność zakłada, że sprzedawca wskazuje, iż towary były wysłane bądź przetransportowane przez niego bądź osobę trzecią, która działa na jego rzecz i równocześnie ma co najmniej dwa dowody, które nie wykazują żadnych wątpliwości (akceptowany jest list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów), wydawanych przez dwóch niezależnych od siebie podatników, co w praktyce oznacza sprzedawcę i nabywcę.

Kolejna okoliczność polega na udokumentowaniu przez sprzedawcę, iż przetransportowano towary, a nabywca jest ich w posiadaniu poprzez dostarczenie pojedynczych dowodów, które zostały wymienione powyżej, a oprócz tego ma pojedyncze dowody, które wzajemnie się nie wykluczają:

• polisa ubezpieczeniowa nabyta do wysyłki bądź transportu towarów albo dokumenty bankowe służące do udokumentowania płatności za wysyłkę, bądź transport towarów,
• dokumenty urzędowe wydawane przez organ władzy publicznej jak, chociażby notariusz potwierdzający przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia,
• poświadczenie odbioru wydawane przez osobę prowadzącą magazyn w kraju członkowskim przeznaczenia, służące do potwierdzenia przechowywania towarów w państwie członkowskim
  • stosowane w celu udokumentowania wysyłki bądź transportu, za których wydanie odpowiadają dwie niezależne od siebie strony, czyli sprzedawca i nabywca.

Trzecia okoliczność odnośnie do zakresu zastosowania domniemania wywozu i dostarczenia towaru do nabywcy z Unii Europejskiej warunkuje posiadanie przez sprzedawcę dokumentów w następującej formie:

• pisemne oświadczenie nabywcy dokumentujące wysłanie towarów albo przetransportowanie przez nabywcę bądź przez osobę trzecią, która działa na rzecz nabywcy i wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów,
• minimum dwa dowody, które się wzajemnie nie wykluczają (podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów) wydanych przez dwie niezależne od siebie strony, czyli nabywcę oraz sprzedawcę bądź dowolnych pojedynczych dowodów, które nie są ze sobą sprzeczne i służą do udokumentowania transportu bądź wysyłki, wydawanych przez dwie różne strony niezależne od siebie, czyli sprzedawcę oraz nabywcę.

W pisemnym oświadczeniu muszą znaleźć się następujące elementy:

• data wystawienia,
• nazwa bądź imię i nazwisko wraz z adresem nabywcy,
• ilość i rodzaj towarów,
• data i miejsce przybycia towarów,
• dla dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu,
• identyfikacja osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy.

Data publikacji: 2023-10-06, autor: FakturaXL