Aby dana transakcja została uznana za WDT musi zostać dokonana czynność wywozu towarów do innego kraju Unii Europejskiej oraz przeniesienie prawa do rozporządzania tymi towarami tak jak właściciel. Czy sprzedaż bez numeru NIP nabywcy może zostać uznana za dostawę WDT?
Definicja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT) znajduje się w art. 13 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem WDT oznacza wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa Unii Europejskiej na podstawie wykonania czynności określonych w art. 7 ustawy o VAT. Chodzi o przeniesienie praw do rozporządzania towarami tak jak właściciel. O WDT mówimy wtedy, kiedy sprzedawca:
jest czynnym podatnikiem VAT – jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu, to czynność ta nie ma zastosowania
zarejestrowany jest do VAT UE.
Natomiast nabywca towaru jest:
podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która została zidentyfikowana dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska
jest podmiotem niewymienionym powyżej o ile przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z opłaconą akcyzą
jest innym podmiotem niebędącym podatnikiem, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
Zgodnie z przepisami, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje wtedy, kiedy ma miejsce wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego na podstawie dokonania dostawy tych towarów i przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel. Jednocześnie transakcja zostaje uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jeżeli obie strony transakcji są podatnikami zarejestrowanymi dla celów wewnątrzwspólnotowych w różnych państwach członkowskich. Oznacza to, że dostawca musi być czynnym podatnikiem VAT na terytorium państwa polskiego. Natomiast nabywca towaru powinien być podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Podatnicy, którzy chcą dokonać wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów muszą zarejestrować się do VAT UE.
Według sądów w celu rozpoznania WDT nie jest konieczne, żeby sprzedawca posiadał numer VAT UE. Swoje stanowisko w tej sprawie przedstawił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 29 lipca 2010 roku nr III SA/Wa 600/10, w którym stwierdził, że wymogi formalne nie mogą być przeszkodą w prawie do zastosowania stawki VAT 0%. Sądy administracyjne uważają, że czynność może zostać uznana za WDT jedynie w oparciu o czynność zarejestrowania i zidentyfikowania na potrzeby transakcji unijnych nabywcy towarów z innego niż Polska państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
Jeżeli odbiorcą towaru w transakcji WDT jest kontrahent niezarejestrowany do VAT UE, a więc nieposiadający numeru NIP UE to taka transakcja powinna być traktowana jak dostawa krajowa, dla której zastosowanie ma stawka podatku VAT właściwa dla danego towaru. W tej sytuacji zgodnie z interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 lutego 2010 roku, sygn. IBPP2/443-979/09/WN sprzedawca nie ma prawa do zastosowania stawki podatku VAT na dostawę towarów w wysokości 0%. Dana transakcja nie może zostać uznana za wewnątrzwspólnotową, dla której możliwe jest zastosowanie stawki zerowej VAT tylko w oparciu o stwierdzenie podatnika, że działał on w tzw. dobrej wierze i uwierzył kontrahentowi, który twierdził, iż podany przez niego numer NIP jest właściwy i ważny dla powyższych transakcji unijnych.
Zgodnie z przepisami, a dokładniej art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów objęta jest zapłatą podatku VAT wg stawki 0%. Warunkiem jej zastosowania jest konieczność dokonania dostawy na rzecz odbiorcy unijnego posiadającego właściwy oraz ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrz wspólnoty, który został mu nadany przez państwo członkowskie właściwe dla niego jako nabywcy. Numer ten powinien zawierać dwuliterowy kod odpowiedni dla podatku od wartości dodanej, który nabywca ma obowiązek podać sprzedawcy.
Dostawa towaru w Unii Europejskiej, a polski numer NIP nabywcy
Jeżeli towar opuści terytorium kraju w ramach dokonanej dostawy, a nabywca poda polski numer NIP zamiast zagranicznego, to czy taka transakcja powinna zostać uznana za dostawę krajową, czy za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów? O tym jaka będzie to dostawa nie decyduje wola obu stron będących uczestnikami transakcji ani też podany numer NIP. Wskazanie polskiego numeru NIP przez zagranicznego kontrahenta nie może decydować o tym, czy dana dostawa zostanie uznana za krajową. Decyzja o tym czy będzie ona wewnątrzunijna, czy krajowa decydują okoliczności faktyczne realizacji danej transakcji. Jeżeli w wyniku dostawy dokonanej na rzecz danego nabywcy towar zostanie wywieziony z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego UE, to wtedy miejsce ma wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
PRZYKŁAD Spółka sprzedała towar na rzecz kontrahenta z Niemiec. Towar został przewieziony z Polski do Niemiec. Nabywca niemiecki do rozliczenia podał swój polski numer NIP. Czy powyższa transakcja może zostać uznana za WDT, czy raczej stanowi krajową dostawę towarów?
Odpowiedź: Jeżeli nabywca z Niemiec posiada niemiecki numer identyfikacyjny używany na potrzeby transakcji unijnych, to nawet jeżeli podał swój polski numer NIP nie uniemożliwia to uznania, że spółka z Polski zawarła transakcję WDT w oparciu o fakt, że towar został przetransportowany z Polski do Niemiec.
Zgodnie z powyższym, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów ma miejsce wtedy, kiedy transakcja dokonywana jest na rzecz konkretnego nabywcy zidentyfikowanego w państwie członkowskim Unii Europejskiej.
Podsumowanie
Samo posłużenie się polskim numerem NIP przez zagranicznego kontrahenta nie uniemożliwia uznania danej transakcji za WDT pod warunkiem, że towar opuści terytorium kraju jako dostawa na rzecz zagranicznego kontrahenta.
