Przekwalifikowanie towaru handlowego na środek trwały
Prowadzenie działalności gospodarczej wymaga od przedsiębiorcy podejmowania różnych decyzji. Niekiedy przedsiębiorca chce zmienić podjętą decyzję np.: dotyczącą sposobu wykorzystania zakupionych towarów handlowych. Jednym z takich przypadków jest przekazanie towaru handlowego na środek trwały.
zawsze powinno być prawidłowo udokumentowane. W większości przedsiębiorcy rozliczają koszty uzyskania przychodu w roku ich poniesienia. W KPiR wartość nabytego towaru księgowana jest w kolumnie 10. Jeżeli towar handlowy jest środkiem trwałym, to zaliczany jest do kosztów za pomocą amortyzacji. Wybór sposobu amortyzacji zawsze należy do przedsiębiorcy. Odpis amortyzacyjny księgowany jest w kolumnie 13. Towary handlowe, które nie zostały sprzedane w danym roku należy wykazać w sporządzanym spisie z natury. Towary niesprzedane w roku zakupu powinny być wprowadzone do kolejnego roku podatkowego i ujęte w spisie z natury na początku kolejnego roku podatkowego. Takie rozwiązanie przy zmianie przeznaczenia nie wymaga dokonywania korekty w latach poprzednich. Powodem dokonania zmiany przeznaczenia może być np.: rozwój działalności lub zużycie starego środka trwałego.
Towar handlowy przekazany na środek trwały, a KPiR
Przekazanie towaru na środek trwały wymaga wykonania właściwych operacji księgowych. Przedsiębiorca powinien w dacie zmiany przeznaczenia towaru handlowego na środek trwały wyksięgować wartość towaru handlowego z kolumny 10. Najpierw musi sporządzić oświadczenie o zmianie przeznaczenia towaru na środek trwały. Do takiego oświadczenia powinien wystawić dowód wewnętrzny stanowiący podstawę zapisu w KPiR. Następnie musi wprowadzić składnik majątku do ewidencji środków trwałych. Przy liniowej metodzie amortyzacji, pierwszy odpis amortyzacyjny powinien być naliczony za kolejny okres rozliczeniowy.
Towar handlowy przekazany na środek trwały, a podatek VAT
Zmiana przeznaczenia składnika majątku z towaru na środek trwały nie powoduje, że przedsiębiorca ma obowiązek sporządzenia korekty w przypadku kiedy środek trwały będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych.
