Od 2003 roku leasing pracowniczy cieszy się w Polsce coraz większą popularnością. Ta forma zatrudnienia przybyła do nas ze Stanów Zjednoczonych i Europy Zachodniej. Jest to wygodna i tania forma pozyskania pracownika. Pomimo kilku wad cały czas obserwuje się wzrost liczby zatrudnianych pracowników tymczasowych.
Leasing pracowniczy (leasing personalny) w Polsce bardziej rozpoznawalny pod nazwą praca tymczasowa. W ten sposób określa się wynajem pracowników do określonych firm i określonych zadań na określony czas. Z wynajętym pracownikiem zostaje zawarty stosunek pracy. Podmiotem zatrudniającym jest agencja pracy tymczasowej. Osoba, która została zatrudniona jest pracownikiem tymczasowym wykonującym pracę zgodnie z ustawą o pracy tymczasowej, a zakład pracy na rzecz, którego świadczona jest praca nazywany jest pracodawcą-użytkownikiem.
Leasing pracowniczy określany jest jako współpraca pomiędzy przedsiębiorstwem poszukującym pracowników, a agencją pracy tymczasowej. Firma, która chce zatrudnić pracowników zgłasza się do agencji, która zajmuje się procesem rekrutacji, zatrudnia pracownika i wysyła go do pracodawcy. Wszelkie obowiązki związane z zatrudnieniem ciążą na agencji. To ona też zajmuje się obsługą administracyjno-kadrową (wypłata wynagrodzenia, odprowadzanie składek, podatków, rozliczanie czasu pracy).
Praca tymczasowa, a polskie przepisy
W polskich przepisach brak jest uregulowań dotyczących formy zatrudnienia jaką jest leasing pracowniczy. Stąd pojawiające się wątpliwości, czy jest to legalna forma pozyskiwania pracowników. Co prawda stosuje się tu przepisy regulujące działalność agencji pracy tymczasowej, ale wątpliwości jednak pozostają, zwłaszcza wśród ekspertów z dziedziny prawa pracy.
Ustawa z dnia 9 lipca 2003 roku o zatrudnianiu pracowników tymczasowych mówi czym jest praca tymczasowa, która została określona jako: wykonywanie na rzecz danego pracodawcy użytkownika przez określony okres czasu, który nie może być dłuższy od tego wskazanego w ustawie określonych zadań:
o charakterze sezonowym, doraźnym i okresowym
których nie mogą terminowo wykonać pracownicy zatrudnieni przez pracodawcę
których wykonanie należy do obowiązków stałego pracownika zatrudnionego przez pracodawcę, a który przez dłuższy okres czasu jest nieobecny w pracy.
Pracownik tymczasowy może być zatrudniony tylko na określony czas lub czas wykonywania danej pracy, ale nie może pracować dłużej niż 18 miesięcy w ciągu kolejnych 36 miesięcy.
Dla kogo leasing pracowniczy?
Ta forma pozyskiwania pracowników skierowana jest przede wszystkim do firm, które potrzebują jedynie tymczasowo zwiększyć ilość pracowników np.: z powodu prowadzenia działalności sezonowej, czy wzrostu popytu na produkt lub z innych powodów. Jest to bardzo dobre rozwiązanie, które pozwala zaoszczędzić przede wszystkim na kosztach rekrutacji.
Zalety leasingu pracowniczego
Firma korzystająca z możliwości wynajmu pracownika może go mieć w zależności od potrzeb. Pozwala to elastycznie zarządzać firmą i pozyskiwać wykwalifikowane osoby do ściśle określonych zadań na ściśle określony czas. Dużym plusem leasingu pracowniczego jest fakt, że wszelkie sprawy związane z zatrudnieniem, wypłatą wynagrodzenia, odprowadzaniem składek do ZUS przejmuje agencja pracy tymczasowej. Pozwala to obniżyć stałe koszty funkcjonowania firmy, jak również zlikwidować wydatki związane z przeprowadzeniem procesu rekrutacji.
Obecnie, po kilku latach funkcjonowania agencje pracy zaczęły rekrutować również wysoko wykwalifikowaną kadrę pracowniczą, a nie jak było jeszcze do niedawna, tylko młodych ludzi, głównie studentów. Dzięki takiej zmianie pracodawca może pozyskać do danego projektu wysokiej klasy specjalistę i nie musi w tym celu poświęcać czasu i pieniędzy.
Minusy leasingu pracowniczego
Leasing pracowniczy to nie tylko same zalety. Ma tez i swoje wady oraz niesie ze sobą pewne ryzyko.
zatrudniony pracownik jest osobą zatrudnioną z zewnątrz i może mało angażować się w wykonywaną pracę (umowa o pracę podpisana na krótki okres czasu temu sprzyja. Pracownik może pracować mniej wydajnie)
duża rotacja pracowników (za każdy raz nowa osoba wymaga wdrożenia na danym stanowisku pracy. Czasami na początku zatrudnienia będzie potrzebna osoba nadzorująca pracę. Wiąże się to z oddelegowaniem do tego zadania stałego pracownika)
zagrożenie dla ochrony danych firmy (pracownik tymczasowy ma dostęp do informacji przedsiębiorstwa: programowych, technicznych, handlowych, organizacyjnych itp., dlatego też w umowie powinna być zawarta klauzula zabraniająca przekazywania, ujawniania, wykorzystywania, zbywania i oferowania zdobytych informacji osobom trzecim).
