Przełom roku to dla firm czas na podsumowania, między innymi ewidencji i czas na zamknięcie roku podatkowego. Przychody powstałe w tym czasie należy odpowiednio zaewidencjonować oraz właściwie ustalić moment powstania obowiązku podatkowego.
Zgodnie z art. 14 ust. 1c ustawy o PIT za datę powstania przychodu uznaje się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub całkowitego bądź częściowego wykonania usługi, jednak nie może to być później niż dzień:
wystawienia faktury
uregulowania należności.
W przypadku wystawienia faktury lub uregulowania należności, obowiązek podatkowy w podatku dochodowym powstaje w odniesieniu do czynności, która wystąpiła wcześniej. W związku z tym przedsiębiorca może zaliczyć do przychodów wszystkie kwoty jakie wynikają z faktur VAT lub rachunków nawet tych, które nie zostały jeszcze zapłacone. Dla sprzedawcy oznacza to, że nawet jeżeli nabywca zwleka z zapłatą za otrzymany towar lub wykonaną usługę, to sprzedawca i tak ma obowiązek zaksięgowania należności jako przychodu z działalności.
PRZYKŁAD 1 Firma świadcząca usługi komputerowe wykonała taką usługę w dniu 31 grudnia. Faktura za usługę została wystawiona w dacie 3 stycznia. Przychód dla przedsiębiorcy powstał w dacie wykonania usługi, czyli 31 grudnia i w tej dacie przedsiębiorca powinien wykazać przychód w księdze przychodów i rozchodów.
PRZYKŁAD 2 Przedsiębiorca sprzedał innej firmie towar i wystawił fakturę w dniu 31 grudnia. Towar został wydany w dniu 4 stycznia. Przychód powstał w dniu 31 grudnia, dniu wystawienia faktury i z taką datą powinien być wprowadzony do KPiR.
Otrzymane pieniądze stanowią przychód tylko wtedy jeżeli nie są przedpłatą lub zaliczką na poczet przyszłych świadczeń. Zarówno przedpłata jak i zaliczka będą przychodem z działalności gospodarczej dopiero w momencie ich ostatecznej realizacji, jednak nie później niż w dniu wystawienia faktury końcowej lub w dniu uregulowania należności, pod warunkiem, że zapłata nastąpi wcześniej.
Usługi ciągłe – przychód na przełomie roku
W przypadku ustalenia przez strony sposobu rozliczania transakcji na okresy rozliczeniowe, za datę powstania przychodu należy uznać ostatni dzień okresu rozliczeniowego określony w umowie lub na wystawionej fakturze. Znaczy to, że przychód powinien być wykazany w terminie nie rzadszym niż 1 raz w roku.
Przykładem na to mogą być przychody osiągnięte z usług ciągłych. Usługi ciągłe to takie, które świadczone są stale, nieprzerwanie i przez dłuższy okres czasu lub bezterminowo. Przykład: usługi najmu, dzierżawy, świadczone przez biura rachunkowe oraz inne, jak chociażby dostawa energii elektrycznej, czy cieplnej oraz gazu przewodowego.
PRZYKŁAD 3 Firma zawarła umowę na świadczenie usług od dnia 1 października w rozliczeniach dokonywanych co 2 miesiące. Przychód za miesiąc październik powstanie 30 listopada, a następnie w dniu 31 stycznia, 31 marca itd. Podane daty są datami ewidencji w KPiR. Usługa wykonywana na przełomie roku (grudzień – styczeń) nie powinna być dzielona na 2 okresy. Przychód powinien być wykazany zgodnie z ustaleniami i przyjętym okresem rozliczeniowym.
Przychody na przełomie roku, a przychód w momencie zapłaty
Zgodnie z art. 14 ust. 1i ustawy o PIT za moment powstania przychodu można też uznać dzień otrzymania zapłaty. W tym przypadku przychód powinien być wykazany w dacie otrzymania przez podatnika zapłaty i to niezależnie od formy jej otrzymania (gotówka, przelew na rachunek bankowy, przekaz pocztowy).
