Estoński CIT - jakie wydatki nie stanowią kosztów?
Od 1 stycznia podatnicy CIT mogą korzystać z nowej formy opodatkowania jaką jest CIT estoński, czyli ryczałt od dochodów spółek. Jakie wydatki przedsiębiorcy nie stanowią kosztu w Estońskim CIT?
Art. 28c do 28t ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawierają zasady obowiązujące przy opodatkowaniu dochodów za pomocą ryczałtu od dochodów spółek. Dochody podlegające pod opodatkowanie estońskim CIT-em zostały wymienione w art. 28m ust. 1 ustawy o CIT. Pod podatek ryczałtowy podlega przede wszystkim dochód jaki odpowiada wysokości ukrytych zysków, a także wysokości wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Jak wskazuje art. 28m ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych pod ukrytymi zyskami kryją się świadczenia pieniężne, niepieniężne, odpłatne, nieodpłatne lub częściowo odpłatne jakie zostały wykonane ze względu na prawo do udziału w zysku inne niż podzielony zysk. Ich beneficjentem w sposób bezpośredni lub pośredni może być udziałowiec, akcjonariusz, wspólnik lub inny podmiot powiązany z podatnikiem, udziałowcem, akcjonariuszem lub wspólnikiem w sposób bezpośredni lub pośredni. W szczególności zalicza się do nich darowizny lub wydatki poniesione na reprezentację. Katalog ukrytych zysków ma charakter otwarty, dlatego też wszelkie wydatki jakie ponosi podatnik powinny być przeanalizowane w zakresie zakwalifikowania ich do ukrytych zysków. Istotne jest to, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji oraz przykładowego katalogu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą.
Co należy rozumieć przez ukryte zyski?
Wydatki poniesione przez podatnika, które nie stanowią kosztów uzyskania przychodów mogą zostać zaliczone do ukrytych zysków, jeżeli świadczenie na rzecz udziałowca będzie spełniało cechy definicji zawartej w art. 28m ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie jest wymagane, aby świadczenie było wskazane w katalogu wydatków kwalifikowanych jako ukryte zyski. Należy jednak mieć na uwadze, że nie wszystkie wydatki zaliczane do wydatków niebędących kosztami uzyskania przychodów w przypadku opodatkowania na zasadach ogólnych kwalifikuje się jako ukryte zyski lub wydatki niezwiązane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
PRZYKŁAD 1 Spółka z o. o. postanowiła, że od 1 stycznia 2023 roku będzie stosowała ryczałt od dochodów spółek. Spółka ponosi wydatki na reprezentację zakwalifikowane wcześniej jako wydatki niebędące kosztami uzyskania przychodów. Czy wydatki na reprezentację mogą być opodatkowane za pomocą ryczałtu od dochodów spółek?
Odpowiedź: Tak spółka może opodatkować poniesione wydatki na reprezentację za pomocą ryczałtu. Zgodnie z przepisami ryczałtem od dochodów spółek można opodatkować dochód jaki odpowiada wysokości ukrytych zysków, jak: świadczenia pieniężne, niepieniężne, odpłatne, nieodpłatne lub częściowo odpłatne, które zostały wykonane w odniesieniu do prawa udziału w zysku innego niż podzielony zysk, których beneficjentem jest w sposób bezpośredni lub pośredni udziałowiec, akcjonariusz, wspólnik lub podmiot powiązany bezpośrednio bądź pośrednio z wymienionymi wyżej podmiotami. W szczególności będą to wydatki poniesione na reprezentację. W rezultacie spółka, która stosuje ryczałt od dochodów spółek może opodatkować uzyskany dochód w wysokości odpowiadającej wydatkom poniesionym na reprezentację.
Poniesione wydatki niebędące kosztem podatkowym i niezwiązane z działalnością – estoński CIT
Jeżeli podatnik stosujący zasady ogólne zakwalifikuje wydatek niebędący kosztem podatkowym do wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą to taki dochód jaki będzie odpowiadał wysokości poniesionych wydatków będzie podlegał pod opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek. W związku z powyższym podatnicy, którzy stosują estoński CIT muszą koniecznie ustalić, czy poniesione przez nich wydatki mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą?
PRZYKŁAD 2 Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością wybrała opodatkowanie w formie ryczałtu od dochodów spółek. W związku z niewywiązaniem się z umowy na wykonanie usług spółka musiała zapłacić karę umowną za nieterminowe wykonanie usługi. Przed zmianą opodatkowania obowiązywała zasada, że kary umowne płacone w tym okresie były zaliczane do wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Czy w związku z tym spółka powinna uiścić podatek z tytułu zapłaty kary umownej?
Odpowiedź: Podatnik nie musi płacić podatku od dochodu z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą od zapłaconej kary umownej, ponieważ w tym przypadku kara umowna zapłacona przez spółkę za nieterminowe wykonanie usługi wiąże się z działalnością prowadzoną przez spółkę i nie podlega pod opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek. W tej sytuacji nie ma znaczenia fakt, że wcześniej podobne kary umowne płacone przez spółkę były kwalifikowane do wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.
