Za użycie usług elektronicznych w rozumieniu przepisów o VAT uznaje się świadczenie zautomatyzowanych i niewymagających dużego wkładu ze strony człowieka usług przekazywanych za pomocą środków komunikacji elektronicznej, jak Internet, czy sieć elektroniczna. Usługi elektroniczne podlegają opodatkowaniu na dość specyficznych zasadach.
W przypadku świadczenia usług drogą elektroniczną w przepisach brak jest szczególnych regulacji w zakresie powstania momentu obowiązku podatkowego, dlatego też w ich przypadku obowiązują zasady ogólne, co oznacza, ze obowiązek podatkowy powstaje w dacie świadczenia usługi. Jeżeli miejsce będzie miała przedpłata, to obowiązek podatkowy powstanie w dacie dokonania płatności.
Miejsce świadczenia usług drogą elektroniczną
Jak wskazuje art. 28k pkt 1 ustawy o VAT miejscem świadczenia usług drogą elektroniczną na rzecz osób niebędących podatnikami powinno być terytorium państwa, w którym znajduje się siedziba lub stały adres usługobiorcy, bądź miejsce, w którym zwykle on zamieszkuje. Takie zasady obowiązują w przypadku kiedy wartość sprzedawanych usług elektronicznych netto przekracza kwotę 42 000 zł w roku. Do tej kwoty wlicza się wartość wszystkich sprzedawanych usług, a nie tylko tych sprzedanych do jednego kontrahenta.
W przypadku kiedy wartość usług nie przekracza kwoty 42 000 zł rocznie, to zastosowanie mają zasady ogólne dotyczące miejsca świadczenia usług na rzecz osób niebędących podatnikami. Zgodnie z art. 28c pkt 1 ustawy o VAT takim miejscem będzie kraj siedziby ustawodawcy. Jeżeli wymagany roczny próg 42 000 zł zostanie osiągnięty w trakcie roku, to w tym momencie zaczynają obowiązywać zasady jakie wskazują na miejsce świadczenia w kraju klienta. Jeżeli usługi świadczone drogą elektroniczną wykonywane są na rzecz osób niebędących podatnikami za pośrednictwem sieci komórkowej, to należy domniemywać, że miejsce, w którym klient ma swoją siedzibę, stały adres bądź zazwyczaj zamieszkuje będzie kraj oznaczony kodem MCC karty SIM jaki używany jest podczas otrzymywania tych usług (art. 24b lit. b wprowadzonym do Rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 rozporządzeniem nr 1042/2013).
Powołując się na art. 244 pkt 1 Rozporządzenia nr 282/2011 „domniemanie” może zostać obalone poprzez zebranie trzech niesprzecznych dowodów, które będą wskazywały na miejsce inne niż kraj podany przez MCC karty SIM, zgodnie z tymi podanymi poniżej:
adres rozliczeniowy klienta
adres IP urządzenia, z którego klient korzysta lub inny sposób geolokalizacji
dane bankowe, jak lokalizacja konta bankowego używanego do płatności za usługi lub adres rozliczeniowy klienta jaki figuruje w banku
MCC międzynarodowego identyfikatora abonenta mobilnego (IMSI) na karcie SIM używanej przez klienta
lokalizacja telefonu stacjonarnego wykorzystywanego do świadczenia usług
inne informacje ważne z handlowego punktu widzenia.
W kwestii miejsca świadczenia usług drogą elektroniczną wypowiedziała się też Unia Europejska. Na podstawie wydanych not wyjaśniających, usługodawca nie ma obowiązku obalenia domniemania. W dalszym ciągu może ono być stosowane w przypadku kiedy usługodawca będzie posiadał już dowody wystarczające do obalenia domniemania. Usługodawca ma prawo zignorować dowody przeciwne do domniemania, jak również nie ma obowiązku gromadzenia i oceniania dowodów służących do obalenia domniemania. Domniemanie może zostać obalone także przez organy podatkowe jeżeli będą istniały przesłanki, że jest ono nadużywane lub nadużywane przez usługodawcę. Takie postępowanie zgodne jest z art. 24d pkt 2 rozporządzenia nr 282/2011. Przez nadużycie należy rozumieć celowe ustanowienie niewłaściwego sposobu ustalania miejsca świadczenia usług w stosunku do mniej ważnej liczby świadczonych usług.
Zastosowanie procedury MOSS
Przedsiębiorcy świadczący usługi elektroniczne na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej mogą mieć obowiązek rozliczania podatku na terytorium innego kraju. W takim wypadku rozliczenia można ułatwić przez zastosowanie procedury MOSS. Podatnik, który skorzysta z niej ma obowiązek składania deklaracji kwartalnych w terminie do 20 dnia po zakończeniu kwartału. Rozliczenie następuje w euro na konto polskiego urzędu.
Dokumentowanie sprzedaży
W zasadzie sprzedaż na rzecz osób fizycznych niebędących podatnikami VAT powinna być dokumentowana za pomocą kasy fiskalnej. Jednak w przypadku kiedy dostawca usług otrzyma zapłatę za usługę w całości na konto bankowe, a płatność zostanie jednoznacznie przypisana do konkretnego świadczenia usług, to usługi świadczone na rzecz tych osób nie muszą być dokumentowane za pomocą paragonu.
Zgodnie z przepisami obowiązującymi w Polsce w przypadku dokumentowania świadczenia usług elektronicznych na rzecz osób prywatnych wystarczającym dokumentem będzie faktura imienna.
