Deklaracja IFT-2R – kto składa i jakich usług dotyczy?
Obecnie Internet jest najczęściej wybieranym miejscem na reklamę. Firmy wykorzystują w tym celu portale społecznościowe, a w szczególności Facebook Jest to nowoczesna forma reklamy podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT i podatkiem dochodowym od osób fizycznych (PIT) oraz podatkiem dochodowym od osób prawnych (CIT). W jaki sposób należy rozliczyć podatki w tym zakresie oraz czym jest formularz IFT-2R i kto ma obowiązek go sporządzić?
Jednym z bardziej popularnych portali społecznościowych jest Facebook. Przedsiębiorcy chętnie korzystają z tej formy reklamowania swojej firmy. Emisja reklamy na portalu podlega pod opodatkowanie w VAT i w podatku dochodowym. Ogólna zasada mówi, że obowiązek podatkowy w VAT powstaje w kraju odbiorcy. W związku z powyższym, jeżeli reklama zostaje nabyta przez polską firmę, to podatek powinien zostać rozliczony w kraju. W związku z tym obowiązek jego rozliczenia zostaje przeniesiony ze sprzedawcy na nabywcę na podstawie importu usług.
Co należy rozumieć przez import usług?
Import usług polega na przeniesieniu obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług na nabywcę. W przypadku zamieszczenia reklamy na Facebooku (nabyciu usługi), gdzie siedziba firmy znajduje się w Irlandii, to podatek zobowiązany jest rozliczyć nabywca z Polski, zgodnie z zasadą ogólną zawartą w art. 28b ustawy o VAT. Przepis wskazuje, że większość świadczonych usług opodatkowuje się w kraju usługobiorcy. Powyższe dotyczy między innymi usług reklamowych. Zasada ta odnosi się zarówno do podatnika VAT czynnego, jak i zwolnionego. Sposób rozliczenia importu usług uzależniony jest od statusu podatkowego usługobiorcy. Podatnik VAT czynny dokonuje rozliczenia w okresach miesięcznych lub kwartalnych za pomocą składanej deklaracji JPK_V7M lub JPK_V7K. Z kolei podatnik zwolniony z podatku od towarów i usług ma obowiązek odprowadzić do urzędu skarbowego podatek od nabytej usługi i wykazać go w deklaracji VAT-9M. Zapłaconego podatku nie może odliczyć, ponieważ jako podatnik jest zwolniony z VAT. Jedyne co można zrobić w takiej sytuacji to możliwość zaliczenia w całości wartości netto wynikającej z faktury oraz nieodliczonego podatku VAT do kosztów uzyskania przychodu w podatku dochodowym pod warunkiem, że podatek jest wyliczany i płacony od dochodu. Usługa reklamowa wykupiona na Facebooku opodatkowana jest stawką podatku VAT w wysokości 23%.
Podatek u źródła
Podstawowa zasada mówi, że rozliczenie i zapłata podatku dochodowego od sprzedaży towarów i usług należy do sprzedawcy. Z kolei nabywca może otrzymaną fakturę zakupową rozliczyć w kosztach uzyskania przychodu i w ten sposób może zmniejszyć wysokość podatku do zapłaty. Powyższa zasada dotyczy transakcji krajowych. W przypadku zagranicznych mają miejsce określone wyjątki. Jednym z nich jest podatek u źródła.
W ustawach o podatku dochodowym PIT i CIT obowiązujących w Polsce zawarty jest katalog usług, od których należy zapłacić podatek. Dotyczy to między innymi firmy Facebook Ireland Limited, która jako dostawca usługi zobowiązana jest do uiszczenia podatku. W związku z tym podatnicy nieposiadający na terytorium Polski siedziby bądź zarządu zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT i art. 22 ustawy o CIT zobowiązani są do zapłaty podatku od przychodów osiągniętych w kraju pochodzących z:
odsetek
praw autorskich lub praw pokrewnych
praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz podobnych
dywidendy i innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych.
Kwoty otrzymane przez zagranicznego kontrahenta z wymienionych tytułów w Polsce opodatkowane są ryczałtem jako podatek u źródła dla usług reklamowych, który wynosi odpowiednio 20% od przychodu. Płatnikiem podatku u źródła jest krajowy nabywca usługi. Nie jest nim firma zagraniczna, która mogłaby nim być pod warunkiem posiadania w Polsce przedsiębiorstwa, od którego rozliczany byłby podatek dochodowy od osób prawnych. Przedsiębiorca będący osobą fizyczną, prawną, jednostką organizacyjną przy zakupie usługi reklamowej od firmy Facebook Ireland Limited powinien z wypłacanego wynagrodzenia za usługę dodatkowo pobrać podatek i wpłacić go na konto urzędu skarbowego. W tej sytuacji wynagrodzenie reklamodawcy zostaje pomniejszone o podatek u źródła. Jeżeli podatnik nie odejmie kwoty podatku od wynagrodzenia reklamodawcy, to będzie musiał pokryć go z własnych środków.
Do czego służy formularz IFT-2R i kto powinien go sporządzić?
Formularz IFT-2 lub IFT-2R jest informacją o wysokości przychodu/dochodu jaki uzyskali podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których siedziba lub zarząd nie znajduje się na terytorium Polski. Druk IFT-2 składa się na wniosek kontrahenta w trakcie roku podatkowego. Dodatkowo podatnik zobowiązany jest do sporządzenia zeznania rocznego IFT-2R.
Obowiązek jego złożenia mają:
osoby prawne korzystające z możliwości umieszczania reklam na portalu Facebook
osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą i korzystające z możliwości umieszczania reklam na portalu Facebook
jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, które zgodnie z ustawą mają przyznaną zdolność do czynności prawnych i które korzystają z możliwości umieszczania reklam na portalu Facebook
płatnicy, którzy, na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub na podstawie zwolnienia wynikającego z ustawy nie są zobowiązani do pobierania podatku.
W informacji IFT-2R podatnik zawsze musi wykazać:
cały przychód kontrahenta w kwocie brutto
stawkę podatku
kwotę podatku od wykazanego przychodu.
Na podstawie wskazanych informacji będzie można obliczyć wysokość podatku należnego.
Formularz IFT-2R składa się w urzędzie skarbowym właściwym dla podmiotów zagranicznych w terminie do 31 marca następnego roku po poprzednim roku podatkowym. Taki sam formularz należy przekazać sprzedawcy usługodawcy. W tym przypadku Facebookowi.
Formularz IFT-2R – wskazanie innych danych
Deklaracja musi zawierać także dane płatnika, który korzysta z reklamy oraz dane podatnika. Z reguły jest to ten sam podmiot. Na druku zaznacza się rubrykę określającą rodzaj przychodów z oznaczeniem D7 (reklama). Należy również wpisać kwotę dochodu zwolnionego z opodatkowania, jeżeli taki występuje, kwotę dochodu jaki podlega pod opodatkowanie, stawkę podatkową i kwotę pobranego podatku. Wszystkie te dane należy odnieść w stosunku do każdego miesiąca w danym roku podatkowym.
Przychód podatnika podlegający pod wskazanie w informacji IFT-2 oraz IFT-2R musi zostać wykazany w prawidłowej kwocie w taki sposób, aby po odjęciu podatku pozostała kwota, która będzie podlegała wypłacie. Oznacza to, że przychód kontrahenta zagranicznego musi zostać powiększony tak, aby po odjęciu od niego kwoty podatku dochodowego wynik był taki sam jak wypłacone środki przeznaczone dla kontrahenta zagranicznego. Jeżeli kontrahent otrzyma całość kwoty zawartej w umowie lub zamówieniu, to należy przypuszczać, że jest to kwota netto już po odjęciu kwoty podatku dochodowego od osób prawnych. W tej sytuacji obowiązkiem płatnika jest obliczenie właściwej kwoty podatku należnego.
Niezłożenie deklaracji podatkowej – konsekwencje
Płatnik, który nie spełni swojego obowiązku i nie złoży deklaracji ponosi odpowiedzialność za podatek niepobrany lub za podatek pobrany, ale niewpłacony. Jeżeli organ podatkowy podczas przeprowadzanego postępowania stwierdzi, że płatnik naruszył swoje obowiązki, to może wydać decyzję o odpowiedzialności podatkowej płatnika. Jedynym wyjątkiem jest sytuacja, kiedy podatek nie został pobrany z winy podatnika. Mówi o tym par. 5 Ordynacji podatkowej, który określa pojęcie zobowiązania podatkowego.
Zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego.
Jak uniknąć zapłaty podatku u źródła?
Czasami w niektórych przypadkach podatek u źródła może zostać ograniczony lub w ogóle nie trzeba go płacić zgodnie z zastosowaniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W przypadku reklamy na Facebooku zastosowanie ma umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarta z Irlandią dnia 13 listopada 1995 roku. W art. 7 tejże umowy można przeczytać:
Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.
W związku z powyższym zapisem firma z Polski, która nabędzie usługę reklamową od firmy Facebook nie zapłaci podatku u źródła o ile będzie w posiadaniu certyfikatu rezydencji podatkowej usługodawcy i w ten sposób dokona potwierdzenia, że rozlicza podatek w całości z dochodów pochodzących z Irlandii. Oznacza to, że przedsiębiorca musi posiadać oddział firmy w tym państwie. Ważny jest jedynie certyfikat będący oryginałem lub jego kopia potwierdzona notarialnie. Dokument w formie kserokopii, skanu lub faxu nie zostanie zaakceptowany przez organ podatkowy. Podobnie jak i wersja elektroniczna. Mając na uwadze powyższe, podatnik zawsze powinien dysponować oryginalnym certyfikatem. Podatnik musi pilnować tego wymogu, aby nie zapłacić tego samego podatku dwa razy. Potwierdzeniem takiego stanu rzeczy jest interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 marca 2016 roku o nr ITPB3/4510-16/16/DK, w której napisał:
wymaga podkreślenia, że ustawowy wymóg dokonywania przez płatników sprawdzania rezydencji podatkowej osoby mającej prawo do skorzystania z postanowień stosownej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania ma na celu zapewnienie, że z preferencji tych korzystają osoby faktycznie do tego uprawnione. Oryginał certyfikatu rezydencji stanowi potwierdzenie określonego stanu rzeczy (faktycznej rezydencji podatkowej) przez właściwy organ. Odpis dokumentu wskazuje jedynie na istnienie oryginalnego dokumentu, ale nie stanowi dowodu tego, co w oryginale zostało zaświadczone. Powyższe znajduje potwierdzenie w treści art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który nie wspomina o kopii czy odpisie certyfikatu. W świetle powyższego, poświadczony odpis, czy poświadczona kopia, a tym bardziej niepotwierdzony odpis, czy kopia nie mogą być uznane za certyfikat rezydencji podatkowej i wywoływać skutków z takim certyfikatem związanych.
