Przedsiębiorcy prowadzący działalność na rynku unijnym otrzymują różne przydatne narzędzia, które pozwalają im stosować uproszczone procedury podatkowe oraz zachować płynność finansową. Jednym z takich narzędzi jest magazyn konsygnacyjny, który można stosować zarówno w obrocie krajowym, jak i zagranicznym.
Magazyn konsygnacyjny, inaczej magazyn depozytowy lub skład konsygnacyjny oznacza jednocześnie umowę handlową i regulację prawną wiążącą się z podatkami w zakresie handlu transgranicznego. W ramach umowy dostawca umieszcza w magazynie odbiorcy swoje produkty. Jednocześnie cały czas są one jego własnością aż do momentu ich sprzedaży lub użycia przez odbiorcę. Zgodnie z powyższym odbiorca towaru przechowuje towary oraz zarządza nimi w magazynie, ale nie jest ich właścicielem do chwili ich sprzedania lub rzeczywistego wykorzystania.
Na czym polega wymiar prawny magazynu konsygnacyjnego?
W przypadku handlu międzynarodowego magazyn konsygnacyjny reguluje zagadnienia związane z podatkami podczas przekraczania granic państw. Magazyn służy do przechowywania towarów u lokalnych partnerów handlowych. Dzięki temu przede wszystkim zostaje skrócony czas dostaw.
Gdzie wykorzystywane są magazyny konsygnacyjne?
Magazyny konsygnacyjne wykorzystywane są głównie w państwach Unii Europejskiej. Chodzi o zoptymalizowanie łańcuchów dostaw oraz umożliwienie szybkiej reakcji na zmieniający się popyt.
Magazyn konsygnacyjny najczęściej ma zastosowanie w branży:
odzieżowej i tekstylnej
samochodowe
elektronicznej i nowych technologiach
spożywczej
medycznej, w której wykorzystywane są do przechowywania sprzętu medycznego, leków i materiałów medycznych po to, aby można było szybko dostarczyć je do placówek medycznych.
Na czym polega procedura magazynu konsygnacyjnego?
Procedura magazynu konsygnacyjnego stosowana jest od 1 grudnia 2008 roku. Do przechowywania towarów w składzie konsygnacyjnym upoważniony jest podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT UE (B). Przechowywane towary nie należą do niego, a do innego oznaczonego jako podatnik VAT (A) będącego zagranicznym podatnikiem rozliczającym VAT z tytułu dostaw towarów i świadczenia usług na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska. Towary te przemieszczane są przez tego podatnika lub na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium Polski. Z kolei podatnik VAT UE (B) przechowuje towary w magazynie. Może je z niego pobierać co oznacza, że od tej chwili może rozporządzać nimi jak właściciel. Od tego momentu, ale nie później niż w dniu wystawienia faktury powstaje u tego podatnika obowiązek podatkowy z tytułu WNT. Natomiast u zagranicznego podatnika (A) powstaje obowiązek z tytułu WDT. Dzięki temu transakcje dotyczące towarów przywożonych do magazynów w państwach UE są znacznie prostsze.
Magazyn konsygnacyjny w Polsce
W Polsce w magazynach konsygnacyjnych procedurą objęte są tylko towary wykorzystywane w działalności produkcyjnej lub usługowej. Towary handlowe nie są nią objęte.
Cała procedura została zmodyfikowana po to, aby można było dostosować przepisy polskiego prawa do dyrektywy unijnej 2018/1910. Przepisy dyrektywy zostały przystosowane do polskich przepisów za pomocą ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o wymianie informacji podatkowych z innymi państwami oraz niektórych innych ustaw z dnia 28 maja 2020 roku. Konsekwencją wprowadzonych zmian było utworzenie magazynu call-off stock, czyli zmodyfikowanej wersji magazynu konsygnacyjnego. Magazyn call-off stock dotyczy sytuacji, kiedy podatnik zarejestrowany do VAT UE lub osoba trzecia działająca na rzecz tego podatnika przemieszcza towary z terytorium jednego kraju na obszar innego kraju członkowskiego Unii Europejskiej, aby w późniejszym czasie dokonać dostawy tych towarów.
W celu skorzystania z magazynu call-off stock podatnicy muszą spełnić określone warunki. Mają też obowiązek zawiadomić z urzędu naczelnika urzędu skarbowego o zamiarze prowadzenia magazynu konsygnacyjnego w terminie 14 dni licząc od dnia pierwszego wprowadzenia towaru do magazynu. Mogą to zrobić za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Niezłożenie zawiadomienia lub złożenie go nieterminowo jest wykroczeniem z kodeksu karnego skarbowego zagrożone karą grzywny.
