Wniosek o ograniczenie poboru zaliczek na podatek dochodowy - poradnik

Podatnicy osiągający nieregularne dochody lub spodziewający się niższego podatku dochodowego na koniec roku mogą skorzystać z możliwości ograniczenia poboru zaliczek na PIT. Właściwie złożony wniosek pozwala uniknąć nadpłaty i poprawić bieżącą płynność finansową. Kto może skorzystać z tej opcji, a także jakie warunki trzeba spełnić oraz jak poprawnie przygotować i złożyć wniosek do urzędu skarbowego?

Warunki uzyskania ulgi

Podstawowym warunkiem przyznania ograniczenia poboru wykazanie, że zaliczki naliczone na podstawie obowiązujących przepisów byłyby niewspółmiernie wysokie w porównaniu do przewidywanego podatku za dany rok. Wnioskodawca powinien dostarczyć argumenty potwierdzające taką sytuację.

Z rozwiązania tego mogą skorzystać zarówno podatnika podatku dochodowego od osób fizycznych (PIT), jak i podatku dochodowego od osób prawnych (CIT). Ostateczna decyzja o przyznaniu ulgi zależy od organu podatkowego, który ocenia zasadność wniosku. Konieczne jest dodanie stosownej dokumentacji, dzięki czemu sprawa zostanie rozpatrzona szybciej.

Kiedy zaliczki mogą być uznane za nadmierne?

Ograniczenie poboru zaliczek może być uzasadnione w sytuacjach, gdy w pierwszej połowie roku podatkowego podatnik osiąga wysokie przychody, a w kolejnych miesiącach planuje znaczne inwestycje obniżające dochód. Podobnie, jeśli działalność generuje przychody głownie na początku roku, a w drugiej jego części są one znacznie niższe lub nie występują wcale, wówczas zaliczki wyliczane na podstawie wcześniejszych miesięcy mogą być zbyt wysokie.

Jakie podatki obejmuje ograniczenie poboru zaliczek?

Organ podatkowy, rozpatrując wniosek, może zastosować ograniczenie w odniesieniu do zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych (CIT) oraz zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT).

Wniosek mogą złożyć następujące podmioty:

• podatnicy zobowiązani do wpłacania zaliczek na podatek dochodowy,
• osoby trzecie działające jako pełnomocnicy podatników.

Wniosek można składać w dowolnym momencie roku podatkowego, o ile dotyczy zaliczek, których termin zapłaty jeszcze nie upłynął. Nie ma możliwości uzyskania ulgi na zaliczki, które powinny zostać opłacone w przeszłości.

Gdzie należy złożyć wniosek i jakie kroki wykonać?

Wnioski są składane w urzędzie skarbowym właściwym dla podatnika. Proces zaczyna się od wydrukowania odpowiedniego wniosku związanego z poborem zaliczek na podatek dochodowy. Wymagane jest dołączenie wszystkich materiałów, które potwierdzają zasadność żądania wnioskodawcy. Jeżeli dokumentów zabraknie, decyzja zapadnie na podstawie danych, które już są w posiadaniu urzędu.

Wniosek musi zawierać podpis (elektroniczny albo Profilem Zaufanym w przypadku wniosków elektronicznych).

Dla wniosków elektronicznych, urząd zawsze wysyła potwierdzenie odbioru na adres skrzynki ePUAP wnioskodawcy. Jeżeli wniosek jest składany osobiście albo listownie, dobrą praktyką jest zgłoszenie prośby o przygotowanie potwierdzenia przyjęcia przez pracownika urzędu.

Jeżeli dokument zostanie złożony w niewłaściwym miejscu (błędna placówka), urząd prześle go do właściwej jednostki i przekaże informację na ten temat do wnioskodawcy.

Niezbędne dokumenty:

• wzór wniosku o ograniczenie poboru zaliczek,
• pełnomocnictwo ogólne (PPO-1) lub pełnomocnictwo szczególne (PPS-1),
• dowód uiszczenia opłaty skarbowej za pełnomocnictwo (gdy wymagana).

Dane, które powinny znaleźć się we wniosku:

• numer NIP albo PESEL,
• właściwy urząd skarbowy,
• dla spółek osobowych – pełna nazwa i numer REGON,
• dla jednoosobowych działalności – imię, nazwisko i NIP,
• adres siedziby firmy albo miejsce zamieszkania,
• szczegóły związane z ograniczeniem poboru zaliczek – rodzaj podatku, czyli PIT albo CIT i okres,
• opis sytuacji finansowej wskazujący, że pobierane zaliczki są nieadekwatnie wysokie w stosunku do przewidywanego dochodu,
• dowody potwierdzające argumenty zawarte w uzasadnieniu, co oznacza chociażby umowy z klientami, ewidencje VAT obrazujące spadek przychodów, księgi przychodów i rozchodów itd.).

Po dostarczeniu wniosku do urzędu w pierwszej kolejności odbywa się analiza formalna. Gdy dokument zawiera błędy albo jest niekompletny, urząd wzywa do uzupełnienia braków w terminie 7 dni. Jeżeli reakcja ze strony wnioskodawcy nie nastąpi, wniosek zostaje pozostawiony bez rozpatrzenia. Na takie postanowienie można złożyć zażalenie w terminie 7 dni.

W dalszej kolejności następuje wydanie decyzji, pod warunkiem że spełnione zostały wszystkie wymagania, urząd pozytywnie rozpatruje wniosek i okresowo wstrzymuje obowiązek wpłaty zaliczek. Jeżeli zapadnie odmowna decyzja, podatnik jest zobligowany regulować zaliczki tak samo, jak do tej pory.

Wniosek zostaje odrzucony, gdy wnioskodawca nie posiada uprawnień do złożenia (nie jest stroną postępowania) albo urząd nie ma kompetencji do rozpatrzenia danej sprawy.

Jakie koszty należy ponieść podczas składania wniosku?

Ponoszone opłaty przedstawiają się następująco:

• 0 zł – złożenie wniosku nie podlega opłacie skarbowej,
• 17 zł – opłata skarbowa za pełnomocnictwo szczególne (PPS-1) – nie dotyczy pełnomocnictwa dla najbliższej rodziny,
• 0 zł – pełnomocnictwo ogólne PPO-1.

Opłata za pełnomocnictwo jest regulowana na rachunek urzędu miasta albo gminy.

Decyzja zostaje wydana w terminie jednego miesiąca, a jeżeli sprawa jest wyjątkowo skomplikowana – maksymalnie 2 miesiące. Opóźnienia są ściśle związane z koniecznością wykonania dodatkowych czynności wyjaśniających.

Brak zgodności z wydaną decyzją, pozwala na jej zaskarżenie w terminie 14 dni od jej doręczenia. Odw0ołanie należy dostarczyć do dyrektora izby administracji skarbowej za pośrednictwem urzędu skarbowego, który wydał decyzję. W przypadku niekorzystnej decyzji izby administracji skarbowej można wnieść skargę do sądu administracyjnego.

Data publikacji: 2025-03-05, autor: FakturaXL