Zgodnie z Kodeksem pracy pracownik ma prawo do otrzymywania regularnego wynagrodzenia za wykonywaną pracę. Do podstawowej pensji zatrudniony może otrzymywać różne dodatki. Jednym z nich jest dodatek funkcyjny, który należy się pracownikom zatrudnionym na określonych stanowiskach.
Dodatek funkcyjny jak sama nazwa wskazuje jest dodatkowym świadczeniem wypłacanym zatrudnionemu pracownikowi za pełnienie określonej funkcji w zakładzie pracy, często na stanowisku kierowniczym. Jest świadczeniem przyznawanym przeważnie w formie pieniężnej i ma stały charakter. Pełni rolę pewnego rodzaju rekompensaty za wykonywanie określonych obowiązków służbowych wymagających zwiększonego nakładu pracy, które z zasady wiążą się z większą odpowiedzialnością w porównaniu z czynnościami jakie normalnie wykonywane są na tym stanowisku. W zakres obowiązków wchodzi między innymi dbałość o dobre wyniki pracy oraz dbanie o dobre relacje pomiędzy pracownikami.
Dla kogo dodatek funkcyjny?
Dodatek funkcyjny przeważnie otrzymują osoby zatrudnione w sferze budżetowej. Do grupy tej należą głównie pracownicy:
urzędów państwowych
urzędów samorządowych
jednostek organizacyjnych
jednostek samorządu terytorialnego
publicznych zakładów opieki zdrowotnej
pełniący zazwyczaj funkcje kierownicze. Na niektórych stanowiskach dodatek funkcyjny jest nawet obowiązkowy. Jego wysokość zawarta jest w przedziale określonym w przepisach dotyczących wynagradzania pracowników wyżej wymienionych urzędów.
Dodatek funkcyjny może być wypłacany również w innych zakładach pracy, w tym prywatnych przedsiębiorstwach. Jeżeli pracownik nie jest zatrudniony w sferze budżetowej to wypłata dodatku funkcyjnego, jak i jego wysokość zależy od decyzji pracodawcy. Dodatek wypłacany jest raz w miesiącu przeważnie razem z wypłatą podstawowego wynagrodzenia. Dolicza się go do podstawy opodatkowania. Przez co powiększa on podstawę wynagrodzenia braną pod uwagę w przypadku wyliczania nadgodzin.
Dodatek funkcyjny w przepisach Kodeksu pracy
Kodeks pracy nie zawiera regulacji dotyczących dodatku funkcyjnego, które określałyby czym jest dodatek i na jakich zasadach powinien być wypłacany. Wszelkie kwestie związane z dodatkiem funkcyjnym zostały wyjaśnione w rozporządzeniach właściwych ministrów w sprawie wynagradzania danych grup zawodowych. Dokładne zasady wypłacania dodatku ustalane są na podstawie wewnętrznych przepisów obowiązujących w danym zakładzie pracy, regulaminie wynagradzania oraz w szczegółowych normach dotyczących określonych grup zatrudnionych osób.
Wysokość dodatku funkcyjnego
W rozporządzeniach właściwych ministrów znajdują się przedziały kwot, w których można naliczać dodatek funkcyjny na danym stanowisku. Dotyczy to przede wszystkim sfery budżetowej. Jak wskazują przepisy kwota dodatku dla danej osoby wyliczana jest indywidualnie. Może ona zostać określona:
procentowo najczęściej od wynagrodzenia zasadniczego
od najniższego wynagrodzenia zasadniczego na danym stanowisku w związku z przejęciem dodatkowych obowiązków przez pracownika z uwagi na zastępstwo
kwotowo w danym zakładzie pracy przez podanie konkretnych kwot lub przedziałów dla poszczególnych stanowisk (obowiązuje poza sferą budżetową).
Osoby zatrudnione na stanowiskach kierowniczych oraz dyrektorskich w prywatnych firmach mają określane kwoty dodatku w sposób bardziej dowolny, ale w porozumieniu z pracownikiem i organizacjami pracowniczymi prowadzącymi działalność w danym zakładzie pracy.
Kwota dodatku funkcyjnego w czasie urlopu
W okresie przebywania na urlopie pracownik nie traci prawa do wypłaty dodatku w pełnej wysokości. Jedynie w przypadku nieobecności w pracy z powodu urlopu bezpłatnego pracownik może otrzymać obniżony dodatek funkcyjny.
Wypłata dodatku funkcyjnego podczas zwolnienia lekarskiego i wynagrodzenia chorobowego
Dodatek funkcyjny jako składnik wynagrodzenia może powiększać podstawę wymiaru świadczenia chorobowego pod warunkiem, że nie będzie pobierany w tym samym czasie co wynagrodzenie i zasiłek chorobowy. Jednak z zasady dodatek nie przysługuje za czas nieobecności w pracy z powodu przebywania na zwolnieniu lekarskim lub jest pomniejszany proporcjonalnie do okresu nieobecności.
Czasami dodatek funkcyjny przyznawany jest tylko na określony czas, który może skończyć się w okresie, w którym pracownik był niezdolny do pracy. W tej sytuacji do podstawy wymiaru zasiłku należy zaliczyć jedynie dodatek jaki przysługiwał do ostatniego dnia okresu, na który został przyznany.
